MIÓD

Najbardziej rozpowszechnionym i znanym produktem pszczelim jest miód, który człowiek pozyskuje już od kilkunastu tysięcy lat.

Miody pszczele można podzielić na 3 zasadnicze typy:

​

​​

• miody nektarowe,

• spadziowe

• mieszane (spadziowo-nektarowe lub nektarowo-spadziowe w zależności od udziału spadzi i nektaru).

 

Miód z plastrów pozyskuje się w postaci płynnej, czyli patoki. Jednak prawie każdy miód z biegiem czasu krystalizuje przyjmując postać stałą, czyli staje się krupcem.

Proces krystalizacji miodu jest naturalnym etapem dojrzewania miodu i nie ma to nic wspólnego z jego fałszowaniem. Szybkość tego procesu uzależniona jest od ilościowego stosunku glukozy do fruktozy w miodzie (im więcej glukozy, tym szybciej zachodzi krystalizacja).

Barwa miodu nektarowego może być od prawie białej (miód rzepakowy), poprzez jasnożółtą (np: lipowy), aż do brunatnej (gryczany).

Z kolei miód spadziowy jest ciemny aż do prawie czarnego z odcieniem zielonkawym. W miodzie dominują cukry proste będące łatwo dostępnym źródłem energii – 100 g miodu to 320-330 kcal, jednak nie przyczynia się on do zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej u konsumentów.

W miodzie występuje około 50 związków aromatycznych. Wartości odżywcze miodu zależą od surowca, z jakiego został wytworzony oraz od procesów technologicznych, jakim został on podany przed spożyciem. Miód bardzo korzystnie wpływa na pracę serca, zwłaszcza rzepakowy, ma też właściwości detoksykacyjne i jest delikatny dla wątroby.

Miód gryczany poprawia pracę układu pokarmowego, krwionośnego i moczowego, poprawia też pamięć.

Z kolei miód lipowy działa antybiotycznie i przeciwgorączkowo, ułatwia zasypianie, stabilizuje ciśnienie krwi.

Ogólnie miody pszczele mają bardzo wiele pozytywnych właściwości. Jednak, aby je utrzymać, nie wolno miodu podgrzewać powyżej temperatury 48-49oC, gdyż prowadzi to do utraty wszelkich właściwości biologicznych i miód staje się słodzikiem.

​

​